خرید ساعت ارزان

تاریخچه ساعت
شما مثل من بارها از کسی که در کنار پیاده‌رویی ایستاده، پرسیده‌اید که «آقا ببخشید ساعت چنده!» … و آن مرد که در آنجا منتظر کسی است، درحالی که به ساعت مچی نگاه می‌کند با لبخندی به شما می‌گوید: «خواهش می‌کنم … یک ربع به چهار.» شما دوباره از او تشکر کرده به راه ادامه می‌دهید با می‌گویید هنوز ۱۰ دقیقه دیگر اضافه دارم، چون تا مجموعه «X” ۵ دقیقه راه است، وانگهی آقـای «Y» چندان خوش‌قول وقت‌شناس نیست. پس شما با ۱۰ دقیقه اضافه روبه‌رو هستید. پس می‌توانید به آبمیوه‌فروشی یا بستنی‌فروشی رفته و کمی خود را سرگرم بکنید . تا وقتی را که عده‌ای معتقد هستند «طلاست» جوری هدر بدهید! در این بین یادتان نیست که عنصر تعیین‌کننده جهت اکثر تصمیم‌ها و ملاقات‌های شما موجودی بی‌جان به نام «ساعت» است، همان که به مچ دست آن مرد در کنار پیاده‌روی خیابان بسته بود.
ما تمام مثل هم هستیم «وقت‌کشی» یکی از شرح وظایف نانوشته هـر روز ماست و هیچ‌کس در این باره هیچ بازخواستی از ما نمی‌کند. هیچ یک از ما هم به درستی نمی‌تواند بگوید که مخترع مهم این ساعت که بوده است و چه فردی به خود مجوز چنین جسارتی داده است که به نیابت ازسوی بشر زمان را به ۲۴ بخش مساوی تقسیم نماید و هر بخش آن را به ۶۰ قسمت هر قسمت از این ۶۰ را به
۶۰ پارت دیگر. در طول تاریخ اسامی بسياري به عنوان مخترع نوعی ساعت به ثبت رسیده خلاصه‌ای کوتاه از زندگی و تلاش ‌های آنان جهت تهیه و تولید این ساعت در کنار آن آمده است و نکته جذاب اینجاست که هرچه به عقب‌تر برمی‌گردیم اشکال اولیه اکثر ساعت‌ها با همین فرد د متناسب با شرایط در آن روزگاران تهیه و تولید شده است و کنکاش در این زمینه نشان می‌دهد که بشر همـواره به اشکال مختلف به دنبال «ماهیت» و چیستی زمان بوده است. همان عنصری که سهراب سپهری دست پیدا کردن به جنس آن‌را برای ناممکن دانسته و می‌گوید:
– «من که از بازترین پنجره با مردم این ناحیه حرف کردم
– حرفی از جنس زمان نشنیدم.»
گرچه اشاره اصلی او به حرف‌هایی بوده است که در زمان او بسیار زیاد زده می‌شده رنگ و بویی از طراوت تازگی روزگار او نداشته است باز با این حال می‌توان سهراب را مثل بسياري دیگر از جویندگان این راز دست نپیدا کردن ی یعنی «زمان» برشمرد.
نظریات زمانی
آنگونه که اخترشناس‌ قرن هشتم هجری قمری در رساله «معماری زمان» خود نوشته «زمان نه آغازی دارد نه پایانی، قابل تقسیم نیست آنچه که ما آن را بخش می‌کنیم تنها در پندار ما اتفاق می‌افتد.» معنای دیگر حرف این اخترشناس این است که الان من دارم این گزارش را در دفتر روزنامـه «گسترش صنعت» می‌نویسم ساعت ۱۰ روز ۱۲ دیماه ۱۳۸۹ نیست و من بیهوده تصور می‌کنم که در چنین برشی از زمان ایستاده‌ام.داودبن محمود قیصری در ادامه نظریات درباره زمان می‌گوید: «آدم در طول تاریخ هیچ وقت نتوانسته است به تقسیمی از وقت دست یابد که با رویدادهای کیهانی و طبیعی سازگاری داشته باشد از همین روست که هزاران گونه تقویم پدید آمده است که هیچکدام با تقویم طبیعی همخوانی سازگاری کامل ندارد.»
آن‌طور که در کتیبه‌های بابلی مشاهده شده، بعد از کوچ قبیله کاسیان از ایران به «میاندرود» یا همان بین‌النهرین، نحوه تقسیم زمان یا شبانه‌روز به ۲۴ ساعت و هر ساعت به ۶۰ دقیقه هر دقیقه به ۶۰ ثانیه و هر ثانیه به ۶۰ ثالثه بوده است بر این اساس دست‌کم از نیمه نخست هزاره دوم پیش از میلاد اینروش جهت تعیین «وقت» گذاشته شده است. شیوه‌ای که گویا از نظام شصتگانی شمارش اعداد برگرفته شده که در آن زمان رواج داشته حتی تا امروز نیز باقی مانده است.از عبارت خاصیت ‌های نظام شصتگانی شمارش اعداد، قابلیت‌های بیشتر بخش‌پذیری در بین اجزای این نظام اعداد است و یکی از این قابلیت‌ها مربوط به عدد ۳۶۰ است که هر چند در زمان‌سنجی فرد ی چندانی ندارد، ولی در درجه‌بندی صفحه دایره، سنت دیرین علمی را حفظ کرده است و ممکن است بر این اساس است که این روزها وقتی ما می‌بینیم که کسی حرف خود را پس می‌گیرد از مواضع عقب‌نشینی می‌کند می‌گوییم طرف
۳۶۰ درجه نظرش تغییر کرده است.
و شاید بر این اساس است که هر چه ساعت در ۳-۲ قرن اخیر تولید و ساخته شده است، عقربه‌هایش حول محور ۳۶۰ درجه حرکت کرده است ساعت‌هایی که از این روش برخوردار نبوده‌اند توفیق کمتری در زمان‌شناسی بوسیله مردم داشته‌اند، گرچه با ایجاد ساعت‌های دیجیتالی در سال ۱۹۶۲ میلادی حرکت عقربه‌ها روی مدار ۳۶۰ درجه صفحه ساعت‌ها بی‌معنی کم‌کم کمرنگ شد. اما بیش از آن هم انواع ساعت‌ها ساخـته شد چند صباحی پا به عرصه وجود گذاشت بعد از آن از رده خارج شد، ولی عمر ساعت‌های عقربه‌داری که عقربه‌های آن بر مدار صفحه
۳۶۰ درجه می‌گشتند زیاد ‌ترین عمر را در تاریخ «ساعت» داشته است.
انواع ساعت در گذر تاریخ
به‌طور معمول رسم بر این است که مورخان در این گونه موارد به قدیمی‌ترین نظریات موجود از مورخان تاریخ چون «هردوت» استناد می‌کنند، هردوت در این‌باره مکتوبه‌ای دارد که در آن به تاریخ ساخت نوع ساعت به نام «ساعت آفتـاب ی» اشاره کرده و نوشته است: «قدمت این ساعت‌ها به ۵۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح برمی‌گردد.»
او تولید و ساخت این‌گونه وسایل را به سومری‌ها و کلدانی‌ها نسبت می‌دهد، اقوامی که در بین‌النهرین می‌زیسته‌اند. بر اساس مدارک موجود در موزه ساعت‌شناسی لندن، نخستین کسی که به محاسبات نظری ساعت‌های خورشید ی توجه کرد باعث رواج آن شد، «آنفردی ماندر» از اهالی ملطیه یونان در قرن ششم پیش از میلاد مسیح(ع) بود. در این زمان ساعت‌های آفتـاب ی در نقاط مختلف امپراطوری یونان گسترش یافت. خارج از تمدن یونان باستان هم حدود ۳۴۰ سال پیش از میلاد، یک ستاره‌شناس کلدانی به نام «بروسوس» هم نخستین ساعت آفتـاب ی کروی را طراحی کرد، در این ساعت آفتـاب ی شاخص جذاب داخـل نیمکره‌ای واقع شده بود که همچنین نشان دادن زمان، بر حسب تقسیم‌بندی ۱۲ ساعته طول روز، بلندی سایه نیز فصل‌ها را معین می‌کرد.
سومری‌ها این نوع ساعت را گسترش دادند و نخستین ساعت‌های آفتـاب ی عمودی را ساختند که یک شاخص عمودی سایه‌ای بر صفحه آن می‌انداخت و تقسیم‌بندی آن سایه، نشانه‌هایی از عبور ساعت‌های روز بود.
ساعت‌های خورشید ی، وسیله‌ای بود که زمان را با مصرف از محل خورشید در آسمان می‌سنجیدند، معمول‌ترین نوع ساعت آفتـاب ی، از میله‌ای ساخـته شده بود که روی صفحه‌ای قرار داشت ساعت‌های شبانه‌روز روی آن میله نشانه‌گذاری شده بود، زمان ی مکان خورشید در ‌آسمان عوض می‌شد، سایه آن میله نیز روی صفحه جابه‌جا می‌شد و بر اساس آن ساعت معین می‌شد.
ساعت میدان‌ها
در شهرهای بزرگ جهان رسم بر این بوده است که ساعت‌‌های خورشید ی را در میدان‌های اصلی نصب می‌کردند تا مردم در جریان گذران اوقات باشند و امروزه این ساعت‌ها به عنوان نمادهای تمدن در هر از شهرهای بزرگ جهان به شمار می‌آید. بسياري از متخصصین معتقد هستند که بیشتر ساعت‌های خورشید ی معمولی، ظاهری خورشیدی را نشان می‌دهند و این زمان با زمانی که در ساعت‌های رایج می‌خوانیم، کمی تفاوت دارد و در طول سال تا حدود ۱۵ دقیقه جابه‌جا می‌شود. این ساعت‌ها فقط چهار روز در طول سال با ساعت‌های مکانیکی مطابقت دارد (روزهایی مثل ۱۶ آوریل، ۱۴ ژوئن،

این پدیده به این خاطر است که، راستای محور چرخش زمین به دور خود، ثابت نیست زمین زمان چرخش به دور کمی تاب می‌خورد، اما ساعت‌های خورشید ی دقیق، همـواره جدول یا نموداری در کنار خود دارد که این اختلاف زمان را در ماه‌های مختلف برای مخاطبان اصلاح می‌کند، اما برخي دیگر از ساعت‌های خورشید ی پیچیده هم با خمیده کردن خط ساعت‌ها روی صفحه یا با روش‌های دیگر، به‌طور مستقیم، ساعت را درست نشان می‌دهند.
ساعت آبی، اختراع ایرانیان
تولید و ساخت ساعت‌های آفتـاب ی ساعت‌های آبی نشانگر این است که بشر همیشه سعی می‌کرده جهت تعیین اوقات زندگی از عناصر طبیعت مثل آب، خورشید ، باد، خاک، گیاه امثال آن بهره‌برداری نماید .
«کالینستنس» مورخ یونانی که در لشکرکشی قوای اسکندر مقدونی به ایران به‌عنوان گزارشگر وقایع جنگی همراه اسکندر بوده است و رویدادهای روزانه مشاهداتش را به‌طور منظم می‌نوشته در یادداشتی آورده است: «در اینجا (ایران آن روزگار) در دهکده‌ها آب را برحسب نوبت به کشاورزان جهت زراعت می‌دهند.»
این مورخ یونانی در ادامه یادداشت که بعدها با محاسبات تقویمی معلوم شد متعلق به سپتامبر ۳۲۶ سال پیش میلاد مسیح(ع) بوده، اضافه کرده است:
«یک شخص از بین آنان گزینش می‌شود تا بر زمان نوبت‌بندی آب نظارت داشته باشد، این شخص در کنار نهر اصلی آب و مکان انشعاب آب (بریجه‌ها) بر سکویی نشسته و ظرفی فلزی را که سوراخ خیلی ریزی در بدنه آن تعبیه شده است در ظرفی بزرگ‌تر و پر از آب قرار می‌دهد که بعد از پر شدن ظرف کوچک (یک یا چند بار) که به آهستگی بر طبـق محاسبات قبلی انجام می‌شود، آب را قطع و آن را به طرف جوی دیگر کشاورز روانه می‌کند و این کار دائمی است این وسیله را ساعت آبی گویند و از نزاع کشاورزان بر سر توزیع آب پیشگیری می‌کند.»
اما بعضی از منابع رسمی خـبر می‌دهند که هنوز استفاده از این نوع ساعت آبی‌ در منطقه‌ای به نام «کاخک» در جنوبی‌ترین بخش خراسان رضوی رایج است و به آنها ساعت فنجان می‌گویند. این سند مورخ یونانی نشان دهنده این است که ایرانیان از دیرباز به زمان و شمارش آن بوسیله ساعت اعتقاد خاصی داشته‌اند به نوعی آن را حلال بسياري از مشکلات می‌دانسته‌اند، گرچه عده‌ای از مورخان نیز این ساعت را متعلق به یونانیان باستان می‌دانند معتقد هستند که یونانیان ساعت آبی را اختراع کردند با این فرق که آنها ظرف‌هایی مدرج با سوراخ ریز پر از آب می‌کردند آب قطره‌قطره از سوراخ آنها می‌چکید و با تذکر به خروج آب از آن ظروف، تا حدودی جهت آنها معلوم می‌شد. همین مورخان نوشته‌اند که یونانیان باستان مخترع ساعت‌های دیگری مثل «ساعت سایه‌ای» بودند آنان از میزان سایه یک قطعه چوب عمودی بر صفحه افقی زمان را اندازه می‌گرفتند و شاید بر این اساس است که مردمان امروز نیز وقت ی سایه‌شان کاملا به زیر پایشان می‌رسد متوجه می‌شوند که خورشید در وسط آسمان قرار گرفته ظهر است.
ساعت چینی
در گوشه و کنار صفحاتی از تاریخ مخترعان، از چینی‌ها به‌عنوان یکی از مخترعان ساعت در جهان یاد شده است. بر طبـق گزارشی که در یکی از بولتن‌های تاریخی به ثبت رسیده، آمده است: «در سال ۱۹۵۶ باستان‌شناسان وسیله‌ای را از زیر خاک بیرون کشیدند که گذر را نشان می‌داد حروف چینی روی آن حک شده بود.» در آزمایش ‌های نخست، این وسیله را به قرن سوم میلاد نسبت دادند که هیچ شکی در آن نبود ولی نکته‌ای که باعث تعجب باستان‌شناسان شد، این بود که وسیله نشان دادن و ساعت‌های نخستین را سوئیسی‌ها فقط سه قرن پیش به صورت مکانیکی اختراع کرده بودند، در حالی که این وسایل کشف شده حکایت از آن داشت که چینی‌ها حداقل ۱۳ قرن در تهیه و تولید ساعت از سوئیسی‌ها جلوتر بوده‌اند و نکته عجیب دیگر این که جنس این وسایل زمان‌سنج، از آلومینیوم تهیه و تولید شده بود، در حالی که می‌دانیم آلومینیوم به صورت آلیاژ جسم مرکب وجود داشته در قرن نوزدهم جهت نخستین‌بار به کمک قوت برق به صورت مستقل و مجزا به دست آمد و هم اکنون جهت باستان‌شناسان این پرسش بیان است که چینی‌‌ها چگونه شانزده قرن پیش به مکانیزم تهیه و تولید ساعت مکانیکی دسته یافته‌اند و دیگر این‌که چگونه به فلز آلومینیوم دسترسی داشته‌اند؟
ساعت‌های شنی
ساعت‌های شنی متداول‌ترین ساعت‌هایی است که پیش از تولد ساعت‌های مکانیکی توسط مردم در چند قرن قبل ساخته و مصرف می‌شد.ساعت‌های شنی یا ماسه‌ای، از دو حباب شیشه‌ای چسبیده به تشکیل می‌شده که بین آن، سوراخ باریکی برای رد شدن شن یا ماسه ریز تعبیه شده بود، شن‌ها به تدریج از حباب بالا به حباب پایین سرازیر می‌شد، بعد ظرف را وارونه می‌کرد و همان عمل دوباره تکرار می‌شد، با معلوم شدن و ثبت تعداد دفعات وارونه شدن ظرف‌ها جابه‌جا شدن شن در حباب‌ها، حدود تقریبی زمان معین می‌شد.
ساعت‌های شمعی
ساعت‌های شمعی هم در نقاطی که مردم به ساعت‌های شنی دسترسی نداشتند بیشتر استفاده می‌شد. شمع که بدنه درجه‌بندی شده بود را روشن می‌کردند و با سوختن شمع کوتاه شدن آن وقت را محاسبه می‌‌کردند.
ساعت تحول در زندگی بشر
«لوییس مامفورد» مورخ نامدار غربی که تا سال ۱۹۹۰ زنده بود در آمریکا می‌زیست، تحلیل‌های بسياري درباره محاسبه زمان دارد که نظریات او را اکثر پژوهشگران تهم اکنون پذیرفته‌اند. او در یکی از مشهور ‌ترین کتاب‌های خود با عنوان «تکنیک تمدن» تصریح کرده است که تمدن‌هایی به غیر از تمدن غرب به سطح بالایی از مهارت‌های تکنیکی دست یافته‌اند، بدون آنکه از اصول و اهداف علم تکنیک متاثر آگاه باشند.
«مامفورد» تحلیل جالبی از ساعت نحوه اختراع آن در قرون وسطی دارد که ضمن آن نشان می‌دهد که چگونه تهیه و تولید ساعت زندگی آدم قرون وسطی را متحول می‌کند و نقشی انکارناپذیر در پیشرفت دیگر علوم دارد.
با این وجود نمی بایست از این مساله غفلت کرد که اکثر مورخان این موضوع را پذیرفته و بر آن اصرار دارند که تولید و ساخت ساعت‌هایی با فرم نوین از قرن پانزدهم مورد استفاده بوده است، اما حدود شش قرن قبل از میلاد مسیح(ع) بابلی‌ها- در عصر امپراطوری دوم- چند مورد ساعت ابداعی از به‌جا گذاشته‌اند که امروز مورد استفاده تمام کشورهاست و مرسوم داشتن هفت روز هفته و تعیین عدد پایه ۶۰ جهت ساعت از یادگارهای بابلی‌ها به شمار می‌رود، چرا که بابلی‌ها عقیده داشتند به علت این که عدد ۶۰ به اعداد ۱، ۲، ۳، ۴، ۵، ۶، ۱۰، ۱۵، ۲۰ ۳۰ قابل تقسیم است، آن را عدد پایه در نظر گرفتند و آنها بودند که ۶۰ را مبنای ساعت قرار دادند تقسیم‌بندی دایره‌ای ۳۶۰ درجه که مضربی از ۶۰ می‌باشد از آثار پژوهشگران بابلی است. ۲ سپتامبر و ۲۵ دسامبر).

انواع ساعات ابتدائی:
در قدیم بشر برای دانستن و ایام، با توجه به تجربه دانش زمانه، ساعت هائی را اختراع کرده مورد مصرف قرار داده است که با اهمیت زیاد ترین آنها جمله است از:
ساعت سایه ای:
مصریان گذشته ساعتی ساختند که به آن ساعت سایه ای می گفتند. این ساعت به گونه ای بود که سایه قطعه ای چوب عمودی برروی قطعه چوب افقی می افتاد و وقت را با ان اندازه می گرفتند.
ساعت آبی:
ساعت آبی نیز بوسیله مصریان اختراع شد. در این نوع ساعت، از جریان یک نواخت آب مصرف می شده، به این ترتیب که داخـل ظرف مدرج سوراخ دار را با آب پر می کردند که آب قطره قطره از سوراخ کوچک می چکیده با توجه به میزان آب خروجی، تا حدودی معلوم می شده است.
ساعت شنی:
ساعت شنی یا ماسه ای: از دو حباب شیشه ای چسبیده به نیز تشکیل می شده که بین آن، سوراخ باریکی برای رد شدن شن یا ماسه تعبیه می کردند تا شن ها بتدریج از حباب بالا به حباب پایین جمع شود. بعد ظرف را وارونه می کردند همان عمل دوباره تکرار می شد. با معلوم شدن تعداد دفعات جابجا شده شن ها در حباب ها، حدود تقریبی زمان معین می گردید.
ساعت شمعی:
در این نوع ساعت، بدنه شمع مدرج می شد با سوختن شمع و کوتاه شدن آن زمان را محاسبه می کردند.
ساعت آفتـاب ی:
توالی فصل ها تأثیر آن بر زندگی آدم ها از زمان های دور، دانش تقویم را به نیازی مهم جهت آدم در تمدن های بزرگ تبدیل کرد. موضوع مهم تقویم سنجش اندازه گیری زمان بود و در این بین دانستن مدت روز داشتن آن زیاد با اهمیت می نمود. حضـور خورشید در آسمان تکرار روز و شب اندیشهٔ تولید و ساخت نخستین وسائل جهت سنجش را در آدم ایجاد کرد و به این ترتیب ساعت های خورشید ی به عنوان اولین ساعت ها تولید و ساخته شد با درک خوبتر آدم از کارایی کرهٔ آسمانی پیشرفت زیادتری کرد. بر اساس نوشته های هرودوت قدمت این ساعت ها به ۵۰۰۰ سال قبل برمی گردد او تولید و ساخت این وسائل را به سومری ها کلدانی ها نسبت می دهد، اقوامی که در منطقهٔ بین النهرین می زیستند.
بر مبنای مدارک موجود نخستین فردی که به محاسبات نظری ساعت های خورشید ی توجه کرد و باعث رواج آن ها شد، آنکسی ماندر اهل ملطیه در قرن ۶ پیش از میلاد بود. در این زمان بود که ساعت های خورشید ی در نقاط مختلف امپراطوری یونان گسترش یافت. خارج از تمدن یونان، در حدود ۳۴۰ سال پیش از میلاد ستاره شناسی کلدانی به نام بروسوس نخستین ساعت خورشید ی کروی را طراحی کرد. در این ساعت آفتـاب ی جذاب شاخص داخـل نیمکره ای واقع بود که علاوه بـر نشان دادن زمان بر حسب یک تقسیم بندی ۱۲ ساعتهٔ طول روز، بلندای سایه و نیز فصل ها را معین می کرد.
نخستین ساعت های خورشید ی که احتمالا حتی پیش از این اقوام بوده است، فقط گذر خورشید را از نصف النهار ناظر معین می کرد که همان ظهر شرعی است. سومری ها این ساعت را گسترش دادند و اولین نمونه ساعت های آفتـاب ی عمودی را ساختند. در این ساعت ها که آسان ترین نوع ساعت های خورشید ی است، یک شاخص عمودی سایه ای بر صفحه ای می اندازد که تقسیم بندی آن نشانگر ساعت های روز است.
ساعت آفتـاب ی وسیله ای است که زمان را با مصرف از محل خورشید در آسمان می سنجد. معمول ترین نوع ساعت آفتـاب ی از میله ای تهیه و تولید شده است که روی صفحه ای قرار دارد ساعت های شبانه روز روی صفحه نشانه گذاری شده اند. ی مکان خورشید در آسمان عوض می شود، محل سایهٔ میله هم روی صفحه جابه جا می شود ساعت را نشان می دهد.
ساعت آفتـاب ی:
در ساعت خورشیدی، میله ای عمودی بر سطح افقی نصب می شده است که با اندازه گیری سایه آن میله، معلوم می شده است.
ساعت های خورشید ی در فرهنگ مردم:
در بیشتر شهرهای بزرگ این ساعت ها در میدان اصلی نصب می شد تا مردم ساعت را بدانند. نمونه های بسیار زیاد ی از اولین ساعت های خورشید ی تا امروز وجود دارد که با پیشرفت علم دانش آدم در زمینهٔ ریاضیات، کامل تر و دقیق تر شده است و امروزه این ساعت ها به عنوان نمادی از تمدن هر سرزمین مورد توجه قرار می گیرند.
دقت ساعت های خورشید ی:
بیشتر ساعت های آفتـاب ی تزئینی برای عرض جغرافیایی ۴۵ درجه طراحی می شوند. اگر بخواهیم چنین ساعت هایی را جهت عرض های جغرافیایی دیگر به کار ببریم، بایستی صفحهٔ ساعت را کج کنیم تا محور ساعت (راستای میلهٔ ساعت) موازی با محور چرخش زمین قرار بگیرد راستایش (در نیم کرهٔ شمالی) به سمت قطب شمال باشد. ساعت های آفتـاب ی معمولی، ظاهری خورشیدی را نشان می دهند. این زمان با زمانی که از ساعت می خوانیم کمی تفاوت دارد و در طول سال تا حدود ۱۵ دقیقه جابه جا می شود. این ساعت ها فقط ۴ روز در طول سال با ساعت های مکانیکی مطابقت دارند (۱۶ آوریل، ۱۴ ژوئن، ۲ سپتامبر ۲۵ دسامبر). این پدیده به این خاطر است که راستای محور چرخش زمین به دور کاملاً ثابت نیست و زمین وقت چرخش به دور کمی تاب می خورد. ساعت های آفتـاب ی دقیق همـواره جدول یا نموداری در کنار خود دارند که این اختلاف زمان را در ماه های مختلف سال تصحیح می نماید . گاهي دیگر از ساعت های آفتـاب ی پیچیده با خمیده کردن خط ساعت ها روی صفحهٔ خود یا باراهنمای های دیگر مستقیماً ساعت درست را نشان می دهند.
انواع جدید تر ساعت:
با پیشرفت علم و دانش بشری، به تدریج ساعت های دقیق تر مکانیکی ، وزنه ای، فنردار، برقی، باطری دار و رایانه ی جای ساعت های آبی، خورشید ی و ماسه ای را گرفتند. به ویژه از زمان مصرف آدم از فنر جهت راه انداختن چرخ های دندانه دار، که به ساعت شمار دقیقه و حتی ثانیه شمار متصل هستند ، سنجش دقیق زمان برای تمام به طور آسان میسر گردید. در اوایل قرن شانزدهم اولین ساعت مچی آهنی، که نسبتا زمخت بوده، بوسیله نفر آلمانی تهیه و تولید شد. بعدها در اواخر قرن هجدهم با مصرف از فنر چرخ دنده های بسیار زیاد کوچک، امکان ساختن ساعت های مچی ظریف به وجود آمد، به طوری که اولین ساعت های مچی شبیه ساعت های امروزی، در کشور سوئیس «از سال های ۱۷۹۰ به بعد» تولید و ساخته شد.
بین سال های ۱۸۶۵ تا ۱۸۶۸ بزرگ ترین، حجیم ترین جسیم ترین ساعت دیواری جهان ، در کلیسای سن پیر در فرانسه نصب گردید. ارتفاع ساعت ۱/۱۲ متر عرض آن ۰۹/۶ متر ضخامتش ۷/۲ متر بوده که از ۹۰۰۰۰ قطعه تشکیل شده است. در مقابل بزرگ ترین ساعت، ظریف ترین ساعت جهان تنها ۹۸/۰ میلی متر قطر دارد.
ساعت هایی با تکنولوژی های :
تکنولوژی امروزی، آدم را قادر تولید و ساخته ساعت های بسیار زیاد ظریف و دقیق مکانیکی ، تمام الکترونیکی ، رایانه ی حتی اتمی بسازد.
ساعت با فرم نوین ۲۴ ساعتی حداقل از قرن پانزدهم مورد استفاده بوده است؛ حدود شش قرن قبل از میلاد، بابلی ها «در عصر امپراطوری دوم» چند مورد ابداعی از خود به جای گذاشته اند که امروزه هم مورد مصرف کلیه کشور هاست. مرسوم داشتن هفت روز هفته و تعیین عدد پایه ۶۰ برای ساعت، از یادگارهای بابلی ها بشمار می رود. بابلی ها عقیده داشتند چون عدد ۶۰ به اعداد ۱، ۲، ۳، ۵، ۶، ۱۰، ۱۵، ۲۰، ۳۰ قابل تقسیم است. لذا ، این عدد را پایه در نظر گرفته مبنای تقسیم بندی ساعت قرار دادند. همين طور تقسیم بندی دایره به ۳۶۰ درجه «مضربی از ۶۰» از کارهای بابلی ها است .